<= Späť
Dve sestry (1. časť)
„Pane, konečne som to našiel.“
Poznamenal čierny kocúr, keď vyskočil k zrkadlu s rámom z čistého striebra.
„Pane, počujete ma?“
„Samozrejme. Tak povedz čo si také úžasné našiel.“
V zrkadle sa zjavila tvár muža s dlhými zlatistými vlasmi a striebristými očami.
„Úžasné je slabé slovo. Ja, váš verný služobník Nair, som našiel spôsob ako vás z toho zrkadla vyslobodiť.“
„Konečne niečo užitočné, až na jednu vec, keby ťa za trest, že si mi slúžil nepremenili na kocúra, tak by ťa už nebolo a tá tvoja vernosť, by mi bola na nič.“
„Dovolím si vám oponovať, ostal by som pri vás za každých okolností.“
„Teraz je tou okolnosťou to, že ťa zmením na človeka, keď sa odtiaľto dostanem. Radšej mi povedz, čo mám urobiť.“
„ No v podstate vy nič. Potrebujeme totiž čistú dušu, ktorá bude ochotná vás odtiaľ dostať.“
„ Len to? Nie je nič jednoduchšie „ nazdar čistá duša, som Daerus, démon, ktorý terorizoval celý svet a banda fanatických kúzelníkov ma uväznila, nepustíš ma na slobodu, nech sa môžem vrátiť k tejto činnosti?“, to by k tomu musel byť poriadne zaostalý tvor, aby mi na to skočil!!!“
„Pozeráte sa na to veľmi pesimisticky, veď tú čistú dušu môžete očarovať, aby vás pustila.“
„Hlavne, že nemusím nič robiť, len klesnúť pod moju úroveň a používať úplne základné kúzla.“
„To sú jediné, ktoré môžete používať posledných 25 rokov.“
„Počuj ty pätolizač, neser zrkadlo!!!“
„Samozrejme pane, prepáčte mi to. Každopádne našiel som aj tú čistú dušu. Žije v malej dedinke Aseuse.“
Daerus zavrel oči a zasmial sa.
„Nepochádza odtiaľ aj Caella? Jedna s tých, ktorá ma takto uväznila?“
„Áno, hovorím o jej dcéra, také milé nevinné dievča. Ak ju prinútite, aby vám pomohla, bude to zároveň aj nádherný začiatok vašej pomsty.“
„Isteže, takže nám pomôže mala Celeste a aj Criscia.“
„Pri všetkej úcte, Criscia nie je vhodná...“
„Naopak je, jej duša je rozožratá túžbou po moci. A tú jej predsa môžem dať, ak nám pomôže.“
„Ale ako?“
„Ach môj úbohý nedomýšľavý Nair, potrebujem sa dostať síce najprv zo zrkadla, ale bolo by pekné, keby som mal po vypustení moju silu, meč a prsteň. Ako poznám tých nadutých čarodejníkov ani meč ani prsteň nezničili a moju moc len uzavreli do amuletu. A Criscia mi všetky tie artefakty nájde. No dosť bolo rečí, nalož ma na chrbát a ideme do Aseuse.“
Nair niesol zrkadlo na chrbte bez prestávky až do Aseuse. Daerus mu nedovolil zastaviť, veď dedina bola vzdialená chabých sedem dní chôdzi pre také malé zviera akým je mačka. Celou cestou si lámal hlavu nad tým ako vnúti zrkadlo Celeste, vedel, že pán má určite nejaký plán, ale nedovolil si ho rušiť. Ešte by sa naňho nahneval kvôli tomu, že mu nedá pokoj počas takej namáhavej cesty.
„Pane už sme na mieste.“
Zložil z chrbta zrkadlo, oprel ho o strom a čakal kým sa jeho pán ukáže.
„Trvalo ti to nejako dlho! Nemyslíš?! Ako možno si môžeš myslieť, že po 25 rokoch mi toto príde ako päť minút, no mýliš sa! Radšej si pohni a priveď ku mne Criscii.“
„Prepáčte mi, že som taký pomalý. Hneď sa vrátim.“
Utekal k domu v strede dediny. Ten dom patril Caelle, jednej zo siedmych čarodejníkov, ktorý uzavreli Daerusa do zrkadla. Nair vyskočil na otvorené okno a vliezol dnu. Zacítil oheň a vo vedľajšej miestnosti zazrel svetlo. Vydal sa tam a zistil, že oheň v kozube ešte horí aj napriek tomu, že bola neskorá noc. Pri ohni sedela mladá dáma v čiernych šatách, neboli úplne čierne pretože na spodnom kraji šiat bolo niečo vyšité striebornou niťou. V žiari ohňa videl, že má dlhé hnedé vlasy a hľadela do nejakej knihy. Usúdil, že to je Criscia, keďže vedel, že Celeste sa podala na matku a tá mala svetlé vlasy. Pomaly sa k nej začal približovať.
„Kto si a čo tu hľadáš?“
Uprela naňho mrazivý pohľad. Nair zamňaukal, pretože nebol na sto percent presvedčení, že pri ohni sedí Criscia.
„Mňa neoklameš, cítim, že nie si mačka.“
Nair prešiel pred ňu, posadil sa, no nepozrel jej do očí, bál sa toho pohľadu.
„Slečna Criscia?“
„Pýtala som sa prvá.“
„Prepáčte som Nair a posiela ma za vami môj pán. Má pre vás ponuku.“
„Nech tvoj pán príde sám, nebudem si kvôli nemu lámať nohy.“
„To je trochu problém, ak pôjdete so mnou pochopíte. Verte mi nebudete ľutovať.“
Criscia sa postavila, zavrela knihu a naznačila, že ho bude nasledovať.
„A sme tu, prosím pozrite sa do zrkadla.“
Nedôverčivo pozrela na kocúra, no zobrala zrkadlo.
„A teraz čo?“
„Slečna Criscia, ste krajšia než kedy bola vaša ctená matka. Dovoľte aby som sa predstavil, som Daerus.“
„Daerus? Démon, pre ktorého nebolo nič nemožné? Teda pokiaľ ťa nezavreli do takého nevkusného zrkadla. Ako fakt baroko už vyšlo z módy...“
„Dobre chápem. Ale teraz sa chcem vrátiť a ak mi pomôžeš, dám ti po čom najviac túžiš. Moc.“
„Ako ti môžem pomôcť?“
„Najprv ma zanes za tvojou sestrou, jej sa neukážem, len tebe, ak so mnou budeš chcieť hovoriť. A samozrejme nemôžem zabudnúť na Naira aj on potrebuje útočisko.“
„Matka bude cítiť, že Nair nie je zviera.“
„Neboj sa, ukážem ti kúzlo, ktorým to zakryješ.“
Criscia sa dvihla, kývla Nairovi, že sa ide, no Daerus ju zastavil.
„Počkaj chvíľku, ešte niečo budem od teba potrebovať. Keď ma zakliali do zrkadla, zobrali mi časť moci, tú uložili do amuletu mŕtvych, taktiež zobrali môj meč a prsteň.“
„A keďže moja matka bola jednou s tých čarodejníkov, čo to spravili, mám zistiť, kde sa tie veci nachádzajú.“
„Konečne niekto domýšľavý, no nielen to, potrebujem, aby si mi ich doniesla.“
„V tom nevidím problém, pokiaľ ma na konci čaká moc.“
Daerus už neodpovedal a skryl sa hlboko do zrkadla, aby ho nikto nevidel. No ešte predtým ukázal Criscii kúzlo, ktorým zakryla Nairovi pravú tvár.
Po príchode do domu zabalila zrkadlo do škatule, previazala mašľou. Povedala si, že to bude najľahší spôsob ako Daerusa dostať k Celeste, keďže Celeste mala mať o pár dní narodeniny. Dala ho medzi ostatné darčeky a išla si ľahnúť spať.
Na ďalší deň ráno sledovala ako celá rodina obchádza dary a ako predpokladala, jeden darček navyše sa v pohode stratí. Síce chýbali do narodenín tri dni a vedela, že Celeste skôr neotvorí dar, no neprekážalo jej to. Mala na práci oveľa dôležitejšie veci. Musela vymyslieť ako sa nenápadne dostať z domu na pár dní, aby Daerusovi mohla zohnať tri magické veci po ktorých jeho srdce túžilo. Vedela, že sa jej to podarí až po oslave, takže mala dosť času na vymyslenie si dôvodu prečo opustiť dom. Nakoniec došla k názoru, že nechá len odkaz a vytratí sa uprostred noci.
Criscia sa nevedela dočkať, kedy odíde, aby mohla Daerusovi dokázať, čo sa v nej skrýva. Preto sa jej zdalo, že posledné tri dni do narodenín Celeste vliekli extrémne pomaly. No nakoniec prišiel deň D. Ako každý rok a pri každých narodeninách absolvovala celá rodina spoločné raňajky, rituál na uctenie si oslávenca, a potom sa otvárali darčeky. Criscia zobrala Naira na ruky.
„Konečne niečo zaujímavé. Verím, že tvoj pán bude spokojný.“
„Zaiste bude, hlavne keď konečne odídeš pre tie veci, po ktoré ťa poslal.“
„Na tvojom mieste by som bola úctivejšia, lebo po splnení jeho priania, sa stanem jeho pravou rukou ja a ty pôjdeš do dôchodku.“
Keď to dopovedala, akurát Celeste otvárala balíček so zrkadlom. Criscia hneď spozorovala, že Celeste zrkadlo učarilo na prvý pohľad. Teraz sa mohla s pokojom v duši vydať na cestu. Počkala, kým všetci zaspali, vytratila sa cez okno a na svojom stole nechala odkaz :
Vydala som sa naplniť svoj osud.